Het begin van de tachtiger jaren van de vorige eeuw vormde een belangrijk keerpunt in het onderzoek naar de visfauna van het Tanganjikameer. Tot aan het eind van de zestiger jaren konden ichthyologen alleen de cichliden bestuderen die zij min of meer toevallig hadden aangetroffen in de kano van de een of de andere lokale visser. Pas tijdens de zeventiger jaren werd het mogelijk om met behulp van snorkels de vissen onderwater te observeren en te fotograferen. Vanaf dat moment werd er gerichter jacht gemaakt op bepaalde soorten en zelfs op specifieke exemplaren. Op die wijze werden vele voorheen onbekende cichliden-soorten ontdekt. Evenwel, het gebruik van een snorkel en een duikbril stelde de onderzoekers slechts in staat om de bovenste, langs de oever gelegen waterlagen te bestuderen. De vissen die leefden op een diepte die meer bedroeg dan ongeveer vijf meter bleven buiten hun bereik en gezichtsveld. Bij het begin van de tachtiger jaren maakten de aquariumliefhebber Heinz Büscher en Pierre Brichard, een exporteur van aquarumvissen, voor de eerste keer gebruik van een duikuitrusting om naar onbekende cichlidensoorten te zoeken. Op die wijze werden de mogelijkheden om onderzoek te doen enorm uitgebreid en werd het plotseling mogelijk om de vissen te bestuderen die leefden op een diepte tot dertig meter. Dank zij deze techniek werden veel nieuwe, onbekende soorten ontdekt en een van de eerste daarvan was Neolamprologus buescheri.

Het gehele artikel is te lezen als u ingelogd bent.