Aquarium van Rene Beerlink
Deze drie bakken (van een aantal jaren geleden) ingebouwd in een Ivar-kast, waren afkomstig van de Maanvis (Aquariumwinkel in Nijmegen) Het waren oude verkoopbakken met butsen en krassen die voor een appel en een ei van de hand gingen. Ze paste precies in mijn kast. Ik woonde in die tijd drie hoog op de zolder van Villa Kakelbont en de enige manier om ze te plaatsen was direct op de grond. Zo werd de druk gelijkmatig verdeeld en kon ik voorkomen dat planken en balken krom trokken. Ik had uitgerekend dat, met boeken erbij, de kast zo'n anderhalve ton woog. De vloer heeft 't 16 jaar gehouden;).
In deze bakken is de eerste nakweek van de Zwarte Meeki geboren. Ik kon er één volwassen koppel met jongen, of twee halfwas-koppels in kwijt. Meestal haalde ik de ouders uit de bak op het moment dat de jongen vrij gingen zwemmen. Het is nu eenmaal gemakkelijker om twee grote vissen te vangen dan 100 kleintjes. De jongen bleven dan tot zo'n centimeter of 6 - 7 in deze bakken. Dit kwam ongeveer overeen met 'n klein jaar, waarna de dieren territoriaal werden en begonnen te kleuren.
Het moge duidelijk zijn dat deze bakken te klein zijn om T. meeki op duurzame wijze in te verzorgen. Oorspronkelijke was het ook de bedoeling om deze drie bakken aan elkaar te koppelen (door de zijruiten te verwijderen) maar dat is er helaas nooit van gekomen.
Vissen: Thorichthys meeki Angeles. (Meeki's afkomstig uit het rio Mamantel-stroomgebied, bij het gehuchtje Angeles) en Hemigrammus Caudovittatus. (aquariumstam) Deze Z-Amerikaanse zalmpjes werden bij mij zo'n cm of 6-7 en waren een prima surrogaat voor de groter wordende Astyanax Mexicanus. Die laatste stond bovendien bekend als vinnenbijter. Niet echt handig in combinatie met de verlengde vinstralen van Thorichthys-soorten. Hemigrammus Caudovittatus wordt al decennia voor de hobby gekweekt en is daardoor gewend geraakt aan het harde leidingwater.
Deze populatie heeft het 12 jaar in goede gezondheid uitgehouden. Toen haalde ik er op een onbewaakt ogenblik een variant bij. Een Thorichthys meeki uit de rio Subin. Dit zou me duur komen te staan want hiermee importeerde ik ongemerkt een ziekte die me uiteindelijk de hele T. meeki Angeles populatie zou kosten. Het belang van quarantaine is er bij dan ook goed ingekerft.
Planten: Echinodorus Bleheri. Deze groeiden in het begin altijd heel goed maar na een tijdje kwam daar steevast de klad in. Ik vermoed dat ze de wekelijkse waterverversingen niet zo konden waarderen. De kommervormen die er na een tijdje van resteerden werden dan vervangen door vitale exemplaren;)
Zand grind en stenen. Alles uit de Ambléve (riviertje in de Ardennen) waar ik bijna jaarlijks kom. Eerlijk gezegd is de inrichting met deze materialen niet helemaal biotoop-correct. Het geeft teveel een bovenloop-effect (wat natuurlijk niet gek is als je alles uit de Ambléve haalt;). Niet dat Meeki ontbreekt in stromende rivieren, maar zijn voorkeurs-habitat ligt toch vooral bij de wat rustigere warmere moerassiger benedenlopen en dat geldt evenzeer voor T. meeki Angeles. Een dergelijk effect bereik je beter met kienhout, planten en bamboe. Deze inrichting vind ik bij nader inzien dus beter passen bij T. helleri, T. callolepis of T. socolofi. Dit zijn Thorichthys-soorten uit de meer zuurstofrijkere midden en bovenlopen.
De techniek was sober en bestond uit een dubbele tl-armatuur met (naar ik meen) warm wit lampen en boven iedere bak nog 'n 20 watt lampje dat als avondverlichting dienst deed. De TL-buizen branden van 9:00 tot 20:00 uur en de avondverlichting van 20:00 tot 00:00 uur. Een Jager-verwarming van 180 watt. En de filtering bestond slechts uit een drietraps Eheim kogelfilter, om precies te zijn de Eheim Biopower 200. Dit was meer om de watercirculatie te doen dan een serieuze poging het water te filteren. Zelf geloof ik niet zo in filtering, tenzij je het groot aanpakt. Maar daar had ik dan de ruimte weer niet voor. Tegenwoordig schijnen er filters te bestaan die het eindproduct van de stikstofkringloop (nitraat) uit het water kunnen filteren. Maar die bestonden toen nog niet en dus kwam het neer op water verversen. En dat deed ik dan ook vaak en veel. Gemiddeld één keer in de week voor de helft.
